Wspomnień drzwi otwarte

Można oczy zam­knąć na rzeczy­wis­tość, ale nie na wspomnienia.  Stanisław Jerzy Lec

...naj­ważniej­sze jest, by gdzieś is­tniało to, czym się żyło: i zwycza­je, i święta rodzin­ne, i dom pełen wspom­nień...by żyć dla powrotu...


W ser­cu mym płatki śniegu krążą,
przeszłość z przyszłością smutki drążą.
Powraca dziś obraz dziecięcych dni,
do chwili, gdy ZUS lata zliczył mi .

Po środku życie kręgi toczyło,
czasem i smutne, lecz moje było.
Tak w zaciszu własnego kąta,
wspomnień obrazy pamięć zaprząta.

A to ja widzę swoje dzieciństwo,
gdzieś i w pobliżu jest rodzeństwo.
Los szybko przysłał czasy młodości,
ciężkiej pracy i trudnej wolności.

Bieda wokoło, niezbyt się wiodło,
to nasze życie troskami bodło.
Na wioskach norma i pozwalano
dzieci dla chleba w pole słano.

Po szkole praca ze zwierzętami,
bieg na zarobek z rodzicami.
Czas wolny skromnie ci wydzielano,
gdyś się wyrobił, bawić zgadzano.

Później wyjazdy, szlify przyszłości,
praca, gonitwa, zwroty miłości.
Ciągłe szukanie ścieżki w świecie,
jak być dorosłym, zapewne wiecie.

Dzisiaj wszystko w pamięci wraca,
otwarte drzwi duszy, żale skraca.
Wsłuchuję się w szum serca swego,
wiem, nie odzyskam czasu dawnego.

...niektóre wspom­nienia trze­ba szczególnie sta­ran­nie przyk­le­jać do ser­ca, żeby nie zer­wał ich po­wiew czasu...

autor

Halina53

Napisany: 2016-01-11 Dodano: 2016-01-12 00:00:02

Ten wiersz przeczytano 1335 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie