Wspomnienia
Gdzie jesteś
domie rodzinny
pełen radości
i smutku
gdzie jesteście
świerki wysokie
koło domu rosnące
gdzie jesteście
topole i brzozy
wkoło stawu rosnące
i te pola i łąki
bydła się pasące
gdzie jesteś
siostro i bracie
oraz ojcze i matko
czym sobie zasłużyłam
żeście mnie opuścili
i zranili me uczucia
a ja
ciągle was kocham
i tak bardzo tęsknię
za wami i domem
autor
Agnieszka Polaj
Dodano: 2013-04-09 07:44:51
Ten wiersz przeczytano 1178 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Ładne wspomnienia. Ośmielę się zaproponować parę
zmian:
Zamiast "domie rodzinny" "domu rodzinny", zamiast
"gdzie jesteście" w szóstym wersie "i wy świerki
wysokie", zamiast "wokół stawu rosnące" "staw
okalające",aby uniknąć powtórzenia "rosnące". Zamiast
"i te pola i łąki
bydła się pasące"
"i te pola,
i bydło na łące".
Wiersz zakończyłabym na:
"czym sobie zasłużyłam
na taką tęsknotę". Ostatnie sześć wersów uważam za
zbędne dopowiedzenie. Tak widzę to moim czytelniczym
okiem. Miłego dnia.
gdzie jesteście ...też zadaję czasem takie pytanie
ładny wiersz - pozdrawiam:-)
A gdzie masz wiersz? Nie podoba mi się.
Heey/ zbedne jest powtarzanie"gdzie jestescie"
wystarczy na poczatku wiersza/ wygladaloby to nieco
efektowniej/ koniec malo zaskakujacy/ pozdrawiam.