Wspomnienia
Niebo płonące purpurą
zachodzącego słońca.
Ostatnie błyski
oświetlają barwną,
jesienną szatę drzew.
Cieniste alejki
ogarnia mrok.
Następny przeminął dzień
w samotności spędzony,
tylko tęsknota
ciągle ta sama,
ogarnia duszę.
Czar wspomnień
przeplata myśli,
wędrując po minionych
dniach, miesiącach, latach.
autor
jagoda andreas
Dodano: 2020-02-24 11:43:37
Ten wiersz przeczytano 1327 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
Czasem jest to czar i magia wspomnień, a czasem
przeklęte wspomnienia. Najchętniej wracamy do tych
pierwszych. Dobry, refleksyjny, na kolanie napisany (
spacje po przecinkach!) wiersz. :)
Ślę dla Jadwigi moc serdeczności.
Ach ten czar wspomnień. Ślicznie napisane. Pozdrawiam.
M.
Podoba sie wiersz i to bardzo, piekna melancholia:)
Piękna melancholia... i samotność czasem jest nam
pisana; pozdrawiam serdecznie.
Twój wiersz przywołuje we mnie wspomnienia dawno
minionych chwil.
Skłaniasz do melancholii.
Pozdrawiam.
Marek
po dniach, miesiącach i latach lista wspomnień jest
bogata
miłego dnia
Przecinków tu Pani za mało, a te które są - dlaczego 2
ostatnie tak odepchnięte zbytnio w prawo?
Jaguś! przytul je, bo miniaturka wcale niezła.
Młodość jest butna
krewka, nachalna.
Starość się robi
sentymentalna.
Chwila pełna melancholii, acz jest w niej ogromny,
dostojny urok.
Piękna melancholia wspomnień. Czytałem
dzisiaj też inne Twoje wiersze , podobają się,
pozdrawiam ciepło.
Ładny nostalgiczny obrazek. Jako minimalistka, nieco
bym go okroiła,
ale to nie mój wiersz. Miłego dnia:)