WSPOMNIENIA

Z okazji pierwszej rocznicy śmierci.

Włączyłam radio jak co dzień z rana,
a tu nagle piosenka bardzo mi znana.
Zamarłam cała, obleciał mnie dreszcz,
łzy po policzkach runęły jak deszcz.

Przy melodii tej miłość swą poznałam,
przy której śmiech i radość doznałam.
Było pięknie, byliśmy ze sobą tak blisko,
do czasu, kiedy runęło wszystko.

Nie potrafiłam zrozumieć nałogu Twego,
który wyrządził tak wiele złego.
Chociaż w życiu stoczyliśmy wielkie boje,
to i tak moje serce kochało Twoje.

Miałam nadzieje, że wszystko się zmieni.
Twa miłość do mnie Cię znów odmieni.
A gdy przyszła nadzieja, śmierć mi Ciebie odebrała.
Na nowo naszą miłością cieszyć się nie dała.

Ty zrozumiałeś i w ten czas dla nas smutny.
Przeprosiłeś, że zgotowałeś los tak okrutny.
że kochasz mnie bardziej od życia swego
i bym żalu nie miała, bo nie chciałeś tego.

Jestem Ci wdzięczna, że na końcu swej życiowej drogi,
mimo żalu, wielkiego smutku i czasem trwogi,
pozostawiłeś po sobie miłe wspomnienia,
które są dla mnie nie do zapomnienia.

Wspólne spacery po lesie, zapach konwali i grzybów... pamiętam i wspominam...

autor

lazurek

Napisany: 2007-05-07 Dodano: 2007-05-08 08:53:36

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie