Wspomnienia górskich potoków i...

W górach dzięki Bogu ciągle jest tak samo,
niezmiennie wiatr jodły na zboczach kołysze
I mgły białą wstęgę chłód rozwija rano
A łańcuchy szczytów zasłuchane w ciszę

Stoją od stworzenia, chwaląc imię Boga
bielą swą najczystszą łamią blask błękitu
I wciąż w górę pnie się skalna, kręta droga
Lecz nie każdy przecież dotrze aż do szczytu

Szemrzących potoków omszałe krawędzie
korowód kamieni okrągłych zamyka,
a stado obłoków jak białe łabędzie
rozproszone wiatrem w siną dal umyka

I śpiewa ten strumień rwącej wody nutą
wspominając piękne lecz minione czasy
kiedy przez deseczkę w kładce raz popsutą
pewien młody Karol zmoczył tu obcasy

I śpiewają lasy wiatru cichym głosem
świeżością zieleni wypełniając oczy
jak u kresu życia pogodzony z losem
Karol jako papież z laską już tu kroczył

Strome jego liczne kalwaryjskie ścieżki
Cierpienie, choroba wierni towarzysze
Ale ciągle w górę choć ten szlak tak ciężki
,,Wbrew starości młodość i wbrew śmierci życie"

Może mu w wieczności rajskie jakieś lasy
wraz z anielski chórem przepięknie śpiewają
i niebiański strumień moczy znów obcasy
Jeśli święci w niebie buty jakieś mają

a tu w naszych górach ciągle jest tak samo
niezmiennie wiatr jodły na zboczach kołysze
I płynie po rosie wieczorem i rano
głos doniosły dzwonu mącąc szczytów ciszę

Dziś radośnie biją z całą mocą dzwony
splatając melodię z serc tak licznych biciem
bo ten co pod prąd szedł jest błogosławiony
i pije ze źródła stojąc już na szczycie

autor

MikaRouz

Napisany: 2011-05-01 Dodano: 2011-05-06 10:19:50

Ten wiersz przeczytano 972 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie