Wspomnienia z trumny

Składają me zwłoki w czarnym garniturze
Do drewnianej skrzyni o kształtnej kwadraturze
Na nieruchomą pierś kładą zesztywniałe dłonie
I wciskają w nie różaniec, co me grzechy chłonie
Tak pięknego trupa w drewnianej skrzyni
Kładą Bogu przed nosem, lecz On mnie nie wini
U mych stóp piękne wieńce składają
Podchodząc kolejno i się żegnając
Nagle, na mą lodowatą twarz, łza czule spada
Spływa, że mną do snu się układa
Czuję, jak bardzo jest gorąca, jak bardzo paląca
A że nie żyję, tym bardziej boląca
Martwej mej dłoni żywa dłoń dotyka
W dotyku tym niebo i ziemia się spotyka
I każdy jeden „żegnaj” we mnie rzuca
A ja najchętniej nabrałbym powietrza w płuca
I krzyknął do wszystkich przybyłych: „Wolności!
Nie składajcie mnie w podziemnym królestwie ciemności”...

autor

skorpion

Dodano: 2005-04-12 17:03:24

Ten wiersz przeczytano 565 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie