Wspomnienie

Taka bezbronna, cierpiąca leżała na łóżku.
Niczym feniks ze zranionym skrzydłem.

Samotna, nie wiedząc co się z nią dzieje.
Niczym zagubiona owieczka.

Łzy bólu spływały jej po policzkach.
Niczym kropla rosy po kwiecie lilii.

(...)

Zobaczyła go wreszcie, choć przez mgłę.
Poczuła jak czule ocierał jej łzy,
szepcząc niezrozumiałe wtedy słowa.
Był niczym anioł stróż.

temu który mnie "uśpił"...

autor

mmaaggddaa

Napisany: 2004-07-14 Dodano: 2004-10-28 00:10:54

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Toniczny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie