wspomnienie

spomnienie tych oczu,
ust ukoi każdy ból...
..................................
upadła dusza szuka
gasnącego płomyka świecy,
te oczy zaś wpatrzone we mnie ,
czuwają by stać się przewodnikiem
mych mysli i snów.
łza cieknie powoli po policzku
i ginie gdzieś w kąciku ust,
które chcą krzyczeć,
opowiadać o chorobie duszy,
która juz zbyt słaba więc
poddaje się złu tego świata.
jak wspomnienie ulotne znika
jego twarz...mojego przewodnika życia...
pustynia samotności
zaprasza pod swe skrzydkła
i szepcze że już czas...


zapomnieć!

autor

wanilia

Napisany: 2007-06-20 Dodano: 2008-06-20 20:02:55

Ten wiersz przeczytano 619 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie