Wspomnienie o łagrze

Głusz leśną w nocy wzdłuż przemierzyłem
w Adama stroju, o tkliwym głodzie.
Przewędrowałem przez tę mogiłę
niczym z zaświatów mroczny przechodzień.

Po co? Kto pyta nie błądzi wszakże,
lecz Ty miast tego w umysł mój wnikaj!
Pragnąłem czuć się jak więzień w łagrze,
skomlesz do ucha: "gdzie tu logika?"

A gdzie sens w biernym tkwi pozwalaniu,
by kurz przykrywał bóle, miernoty?
Ja chcę pamiętać, w każdym świtaniu
znajdować życie miast grobów złotych!

Nie czarne bramy, lecz progi znane,
w które nie godzi wrogi potencjał.
Walczę, gdyż błędy wciąż powtarzane,
to nic innego, jak serc inercja...

autor

Sigul

Dodano: 2006-09-18 06:18:53

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie