Wspomnienie pewnego egoisty
Czemu czasem brak mi słów
By poruszyć serca ludzi
Do myślenia parę głów
Zmusić...nikt się nie natrudzi
Każdy powie: "czasu brak"
Nie pasuje w kalendarzu
Powie tak: "mi to nie w smak"
I pożałuje pewnego razu
Swoich słów wypowiedzianych
Zbyt pochopnie , bez myślenia
Bo obudzą się obrazy
Głodu, bólu i cierpienia
Egoista zniszczy siebie
Swoje życie i sumienie
Jego kres czy będzie w niebie
Czy tylko nagrobkowe wspomnienie
A spodziewać się też można, egoistów wśród rodziny, o nagrobek nikt nie zadba, jedynie chwasty i rośliny...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.