Wśród cieni
Błądzę po omacku
wśród ludzkich cieni
potykam
o własne stopy.
Gęstnieje las
w tym gąszczu
mój cień,
zagubiony, malutki
coraz mniejszy
znika niepotrzebny.
Ciemność...
gdzieś w oddali
dzwoneczek baranka.
Już cisza....
autor
GrażynaB
Dodano: 2017-04-13 15:27:15
Ten wiersz przeczytano 501 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Samotność:( wiem coś o tym
smutny ale ciekawie napisany
pozdrawiam
ciekawy ze smutkiem...dobra rada idź za głosem
dzwoneczka :-)
pozdrawiam
Bardzo interesujący wiersz.
warto wyjść z cienia i swoje życie
odmienić.pomyślności
Dla zagubionych - dzwoneczek baranka oznacza, że się
odnaleźli.
Zdrowych i radosnych świąt życzę.