Wstań, idź, dojdziesz !
Wstań, idź, dojdziesz !
Wstań, spójrz w lasy odległe,
A uzyskasz siły,
Do kształtowania swej bryły.
Wstań, choćby nawet w piekle.
Wstań, idź, dojdziesz !
Idź, kędy wiodą Cię drogi,
A będziesz wiedzącym,
Gwiazdy rozświetlającym.
Idź, tam gdzie zsyłają przestrogi.
Wstań, idź, dojdziesz !
Dojdziesz do własnej skóry,
Nim rozdziobią Cię kruki,
Nim wpadniesz w obłoki.
Dojdziesz by znaleźć pazury.
Wstań, idź, dojdziesz !
Do siebie,
Do mnie,
Do nas.
Wygrasz, bo nigdy nie dorośniesz.
Dla kogoś kto mógłby w końcu się ruszyć i podarować sobie szczęście.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.