Wstań i idź!No dalej

Czujesz się jak rozbitek na oceanie ludzkich złowrogich spojrzeń
Jak pradawny imperator dobiwszy do obcych lądów
Jak wyrzucone na wiatr niewidzialne małe piórko
-Wstań i idź.No dalej!-
Nieustannie próbujesz dotrzeć do ludzi,tak z nimi szczerze porozmawiać
Próbujesz z radością akceptować ich nienormalne decyzje
I przydeptany przez kogoś nie chcesz wyjść z kałuży zawiści
-Wstań i idź.No dalej!
Jesteś świadkiem mieprawidłowych ludzkich zjawisk
Stałeś się obiektem złych emocji i ich nieposzlakowanej niewiedzy
I nie chcesz przestać poruszać kołowrotu ich zaślepienia
-Wstań i idź.No dalej!-
Wszystko się źle dzieje wokół ciebie.Kto może,ciągle zawodzi
Sprawy przybierają zły obrót,nikt nie widzi twojego cierpienia
I masz dość myślenia o przyszłości w ciemnych barwach
-Wstań wreszcie i idź.No dalej!Nikt tego za ciebie nie zrobi-

autor

MauRo

Napisany: 2006-06-20 Dodano: 2006-10-08 22:39:58

Ten wiersz przeczytano 581 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Toniczny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie