wstań i płyń

Jak sie plynie kajakiem,
mozna zauwazyc sceny... i nie takie.

Kolejny ujmujacy przekazem wiersz.
Wiele ptakow ma w zyciu tylko jedna partnerke. Jezeli
ona ginie, nie szuka drugiej. Wspanialy swiat
przyrody! Zaraz, zaraz... czy my nie jestesmy jej
czescia???

Pozdrawiam serdecznie :)

Miłość, wierność i oddanie, bez tego pustka
zostanie...
pozdrawiam :)

Nie tylko ludzie potrafią kochać, a może nawet
zwierzęta potrafią bardziej, pięknie opisałaś miłość w
swoim wierszu, Dorotko.
Wszystkie Twoje wiersze są super, pomysłowe, ciekawe,
podejmujące różne tematy, warto do Ciebie wpadać,
pozdrawiam serdecznie :)

Miłość od pierwszego wejrzenia po wieczność, pięknie,
pozdrawiam ciepło.

Pięknie oddałaś smutek i wierność do samego końca.
Uważam, że w wielu przypadkach powinniśmy brać
przykład ze zwierząt...
Pozdrawiam ciepło

fajnie tak podejrzeć ptactwo:)

idzie sobie kaczor polną drogą
przytupuje prawą nogą
nagle potknął się i zbladł
bo w ramiona kaczki wpadł :)

Niebanalny pomysł i wykonanie wiersza, ale u Ciebie
Dorotko to nie nowina, serdeczności przesyłam:)

Hmm! Od pierwszego wejrzenia:)
Pozdrawiam weekendowo:)

Dopłynąłem do końca bez wysiłku, nurtem Twojej
refleksji:)

Miło jest tak spędzać chwile obserwując przyrodę.
Rozbudziłaś wyobraźnię:)
Pozdrawiam.
Marek

Piękny wiersz, piękna scena - i - piękna -
powiedzielibyśmy - "slepa milość'...- ktora w naturze
- jest... - mimo wszystko:)
serdeczności - i podziękowania za wierność
czytelniczą:)

Cześć Doroto, piękny temat, piękny pomysł. Poezja jest
wszystkim, co nas spotyka, co my spotykamy codziennie
i wyjątkowo...na swojej drodze. Poezją ujmujemy to
wszystko co bije w oczy i jest niezauważalne,
zatrzymujemy chwilę, sytuację...tworzymy wiersz,
wydawałoby się z niczego...w cudzysłowie "niczego". To
jak malarstwo, impresja, Twój wiersz jest impresją.
Monet "zatrzymał" wschód słońca, Ty...spostrzeżenie,
będąc w ruchu, kajakiem, mijając...kaczkę...z której
zrobiłaś coś cudownego...a może po prostu zwykłego,
czego niepoeta nie zauważyłby. To jest ta sztuka, nie
trzeba jechać na koniec świata, żeby pisać, pisać, i
mieć o czym, wystarczy się obejrzeć, albo popatrzeć na
wprost...
Świetny wiersz zrobiłaś z wypadu kajakiem, pewnie
można ich jeszcze więcej sypnąć...nawet patrząc na
szuwary...
Dobrej nocy Doroto.

To była prawdziwa miłość.
Taka, którą można zobaczyć,a
nawet dotknąć.Pięknie ją opisałaś.
Pozdrawiam:)

PS ... zwłaszcza że też kajakuję na spływach i widzę
podobnie :)

Rzadko komentuję wiersze białe czy wolne. Ten spodobał
mi się. Jest przesłanie, czuć emocje.