Wstęga czasu
Patrz człowieku twoje tropy
Tworzą drogę do przebycia
Tak wędrując tworzysz ścieżki
I przecierasz szlaki życia
Których drugi raz nie znajdziesz
Choć byś wzrok jak sokół wytężał
Wszystkie ślady twoich stóp
Pokryje kurz lub zmyją deszcze
Każde dzisiaj jutro będzie zapisane
Na kartach otwartej księgi jeszcze
Którą zamknie przemijanie
Czasu wstęgą odmierzone dla pokoleń
Wiec jak widzisz i jak czujesz
Takim wspomną cię w przyszłości
Lub wykreślą zapomnieniem
W tej wędrówce ludów i wyścigu
W kierunku wolnej technicznej miłości
Komentarze (1)
Wiesz, Twój wiersz przypomniał mi podobny wiersz
Antonio Machado „Todo pasa y todo queda”
Podobnie ujmuje fenomen drogi.