Wstęp do trenów

[*]...nasze życie to tylko etap postoju ziemskiego w drodze do Królestwa Ojca Niebieskiego

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą –
mimo naszego bólu i łez … za sprawą Bożą
przekraczają próg ziemskiego padołu … by powstać zmartwych z resztek popiołu
mimo ciała zwęglenia … dusza powraca do swego Stwórcy w
chwili ostatniego tchnienia


Śpieszmy się kochać bliskich tak szybko odchodzą –
nie ma już Ciebie Babciu … Księże Kanoniku … i Ciebie też
Andrzeju …
waszą pamięć chcę dziś pośmiertnie uczcić na beju
mimo upływu czasu … pustki nie dało się zapełnić …
smutek pozostał … serce nadal chce przepełnić


Śpieszmy się kochać - miłość tak szybko odchodzi –
z jasną bielą od Stwórcy nam dana … zapoczątkowana przez
pierwszych kochanków ziemskich … Ewę i Adama
zaniedbana rutyną jak drzewo oliwne w pańskim ogrodzie
zapomina o należnej jej czci i nagrodzie
zeszmacona przez piekielne zakusy człowieka łasego …
grzęźnie w błocie grzechu nieczystego



Śpieszmy się …. ale powoli ..by nie przegapić naszego
przeznaczenia woli
by usłyszeć na czas cichą prośbę o pomocną dłoń życzliwości
by na co dzień rozpalać miłość do ludzkości
a gdy już odejdą… Ci których czas się wypełnił w pielgrzymce
ziemskości ..
z wiarą i nadzieją na rychłe spotkanie … Wieczny Odpoczynek
zmów w serca cichości

[*] pamięci moich bliskich którzy już odeszli i czekają na mnie w niebie .. dedykuję ten i kolejne treny

autor

Elle_M

Napisany: 2006-04-02 Dodano: 2006-04-04 20:10:43

Ten wiersz przeczytano 859 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie