Wszechobecna niemoc
dla Tego, który przepadł bez wyjaśnień
Skruszona miłość ma
Sponiewierana między ludzmi
Wyganiana z zatrutych serc
Uważana za smak goryczy
Skruszone serce moje
Dawno zapomniało o smaku czułości
Nie wie czym jest piękno słów miłości
Krwawi, nikt nie potrafi zatrzymać potoku
łez
Rozpada się świat, rozpada się serce me
Ciemna chmura myśli przesłania mi
załzawione oczy
Dusza pęka z żałości
Ciało skurczone,powoli zamiera w
bezruchu
Skruszona siedzę teraz sama
Nade mną gałąż stara
Czy to blask nadzieji rozjaśnia mą
twarz?
Nie,to strumień w przepaści błyszczy
autor
Cappy
Dodano: 2008-08-02 15:16:19
Ten wiersz przeczytano 653 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Kto z miłości nie umarł nie potrafi żyć :) pozdrawiam.
ładnie tu :)
Skruszone serce.. miłość... rozpada się świat i siedzę
nad przepaścią - bardzo smutny wiersz pełen bólu i
cierpienia,
piękne pióro - zakończenie super.
Jestem pod wielkim wrażeniem zarówno treści jak i
formy.
Ciekawy w sumie wiersz,zwróciłbym tylko uwagę na 1
zwrotkę,wymaga dopracowania.
trudny wiersz, smutny, ale - emocje, uczucia, które go
zainspirowały pewnie nie były zbyt łatwe. zakończenie
bardzo mi się podoba - chyba dlatego, ze nadaje
wierszowi jeszcze bardziej nostalgiczną, przejmującą
kolorystykę...