Wszyscy

odi profanum vulgus et arceo

...

wszyscy są zawsze razem
wszyscy żądzą rozkazem
wszystkim się poddaj bez walki
daj wilkowi pożerać baranki

lecz zachowaj iskierkę młodą
co cieszy się własną swobodą
udaj pokorę i żyj wzdłuż rozkazu
by nikt nie posądził cię o nic ni razu

gdy ujrzysz owieczkę gdzieś w lesie
co własne swe brzemię niesie
podaj jej rękę miłości
i ogrzej promieniem radości

przekaż całą swą wiedzę
jak zasypiać i udawać zwierzę
i gdy spotka osobę w potrzebie
ratując niech zajrzy wgłąb siebie

...

Bo przyjdzie czas gdy śpiący się zbudzą i powstaną pośród was

autor

Sombreange

Dodano: 2007-12-22 18:15:05

Ten wiersz przeczytano 799 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie