Wszystko jak w dziwnym śnie..

W nadziei na sensu krople..
Wszystko jak w dziwnym śnie..
Labirynt w swej zawiłości..
Zamyka prostej drogi bieg..

W rozpadlinie umysłu koczuję..
Szukając życiodajnych ziaren..
Jak cień w powietrzu się snuję..
Zepsutym ponad wszelką miarę..

Szukam wiatru normalności..
Żeglując w świecie ludzi..
Niech wypełni moje żagle..
Egzystencji sens zbudzi..

Lecz czy łódź to wytrzyma..
Paranoją nadszarpnięta..
Czy potrafi się odnaleźć..
W normalności odmętach...

autor

AndyB

Napisany: 2005-04-23 Dodano: 2005-05-02 19:43:35

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie