Wszystko przemija

To miało być nasze wspólne szczęście
bez bólu, skarg i kropli łez.
Więc trwaliśmy tak zakochani
pośród zamętu, burz i chmur.
Nienauczeni życia
cieszylismy się każdy dniem
śnilismy o przyszłości -
pełnej uśmiechów, bez kłamstw.
W tym świecie żywych, jak w próżni
znaleźlismy siebie wśród gwiazd
niestety dziś zrozumieć nam ciężko
ten zamysł szalony nasz
dlaczego my to wciąż my, choc wiemy
że rózne dwie świata strony
wzywają z osobna juz nas.

autor

A-t-k-a

Napisany: 2006-02-14 Dodano: 2005-12-26 15:07:13

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie