Wszystkość
wszystką wszystkość swoją
w twej nicości zamknę
i zniknę
przepadnę
w najsmutniejszą smutność
wplotę swoje radości
i umrę z żalu
z miłości
autor
Anowia
Dodano: 2007-01-29 00:29:07
Ten wiersz przeczytano 351 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.