Wtedy

Wychodząc zostawiłem w regale dziurę, która szybko
zabliźniła się papierową tkanką książek z Empiku
i kobiecych czasopism. Przez kilka dni mogłem przez nią
tuż po przebudzeniu w drugiej części miasta oglądać
miejsce, gdzie zwykłem kiedyś bywać sobą i śnić
przez chwilę na jawie, że jest jak było. Pisałem
na zaparowanym lustrze mądre sentencje w stylu
"Boję się, że od wypowiedzianych bardziej będą
boleć słowa, których nie usłyszę". Nie wierzę już
w ich sens, choć wtedy bardzo chciałem wierzyć.

autor

krimzon

Dodano: 2009-10-24 07:46:19

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie