Wtedy ukazały mi się dłonie

"...wtedy ukazały mi się dłonie, czyjeś ręce jak balsam niczym mgła, i te słowa idż w pokoju nie grzesz więcej. Zaufało moje serce uleciał strach...."

Na rozstaju dróg siedziało samotnie serduszko.
Zranione przez tych których kochało.
Odrzucone przez tych którym zaufało.

Siedziało tak samotnie i płakało
a łzy spływały cichutko
wołając; "Quo vadis??".

I przechodziło wiele serc.
Dużych i małych.
Zranionych i szczęśliwych.

Lecz żadne z nich nie zobaczyło samotnego serduszka.
Lecz żadne z nich nie usłyszało wołania
nieszczęśliwie spadających łez.

I siedziało tak samotnie.
Pragnęło tylko jednego - odejść tam -
w świat własnej indywidualności
i zranionych marzeń.

I wtedy ukazały się dłonie.
Czyjeś ręce otarły łzy.
Czyjeś serce uleczyło rany.
Czyjeś słowa otworzyły serce.
Czyjaś miłość nadała życiu sens
pokazując drogę -
drogę do nieba bram

TY wiesz czyje to były dłonie!!

.....dziękuje Ojczulku.....:-))

autor

gosiaczek16

Dodano: 2007-01-27 19:54:28

Ten wiersz przeczytano 926 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Radosny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie