I wtedy zawisłam

Siedzę na środku pokoju patrząc się wprost,
Tam wisi lina którą sama zawiesiłam.
A teraz siedzę na krześle i myślę,
Co będzie???
Złe Myśli przeszywają całą mnie,
Co będzie gdy stanę na krześle,
I sznur dotknie mej szyi???,
Czy wpadnę szybko w kojący sen???
Czy długo będę wisieć i będzie boleć mnie???
Czy sznur może zerwać się???
I co wtedy , będę leżeć bez ruchu,
Nieświadoma tej zmiany,
Że nie wiszę na sznurze ,
Lecz leże głową do ściany.
Sznur zerwał się
I mroczne przestrogi sprawdziły się.
Nie wiszę na sznurze choć leże tam gdzieś.
Sama nie wiem jak mam wykorzystać ten dar,
Co z nieba zleciał i ponowne życie mi dał.

Ale sznur pozostał tylko wspomnieniem,
I nie będzie nigdy już moim ukojeniem.

autor

MałaMi_Anitka

Napisany: 2007-01-15 Dodano: 2007-01-15 21:07:48

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie