Wuj zdrajcą woja
Wojowi.
Wojuj, woju, według wuja; gdzie on, takoż
noga twa.
Jednak chcesz, by cię zapomniał, gdyż wuj
twój do walki gna.
Ojciec w szponach rychłej śmierci, wuj się
ostał, walka trwa,
ojciec rad by cię więc uźrzał, a dziś zacna
rada ma:
Wuj pozostał, jakoż widać, lecz wszak zwadę
on ci da;
ja ci powiem: strzeż się wuja, wtedy strzeż
się jego rad.
Woju! Na pohybel ojcu wuj, więc na nic ci
się zda!
Tobie sława i bogactwa, jeno zarżnij tego
psa!
Żywo – idź na przekór zdradzie, choć
we wszystkim sięgaj dna!
Bo to przecie kraj zielony, a nam przecie w
duszy gra!
Koniec końców wiesz, nieboże, skąd powstała
smutku skra:
powiedz, że ci źle w tym świecie, a ci
ulży, kto cię zna…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.