Wulkan pompejański.

Wszystkim gipsowym odlewom, złożonym pod szkłem jako eksponaty. Czy mogliście się tego spodziewać?

Pośród lekkiego popiołu,
zaginęło twoje serce,
twój żal i lęk,
śmiercią ogarnięte,
gorącem ukojone.
Po majątek wrócić chciałeś,
lecz mulista noc stanęła,
na twojej drodze.
Zapomniany zostałeś,
ty i twój dom,
dopóki łopatą nie odgarnięto,
twojego życia skamieniałego,
gipsem odlano,
duszę twoją, ciało twoje.
Co cię zawsze otaczało,
ciemność niczym noc otuliła,
a krzyk twój,
zamarł w płucach,
eskplodującego wulkanu.

Sierpień, 79 rok n. e. Módlmy się, za czujące i myślące eksponaty - nie stańmy się nimi sami!

autor

Funny Otherwise

Napisany: 2008-01-03 Dodano: 2008-01-11 22:48:27

Ten wiersz przeczytano 640 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie