Wybacz...

Kochałam cię...
Bo ty nie szukałeś we mnie ideału
Symetrii kształtu doskonałej
Istoty bez skazy wspaniałej

Przy tobie
Były we mnie dwie kobiety
Jedna w tańcu ze wstążkami szalona
Druga poetka samotna zamyślona

A ty mówiłeś
Że to Parki we mnie mieszkają
Każąc mi prząść i dziergać
Z nitek czarnych i pozłacanych

Dla ciebie
W każde piątkowe popołudnia
Zupę pomidorową gotowałam
Przyprawiając ją swoją melancholią

A w sobotę wieczorem
Zakładałam najpiękniejsze stroje
Stając się twoją kochanką nienasyconą
Twoją nabrzmiałą od pożądania nie-żoną

Któregoś ranka odeszłam
Zostawiając pończochę na poręczy krzesła
Na pościeli zapach Joaqina Cortes'a
I niedokończony wiersz o miłości

Wybacz...
Nic nie trwa wiecznie

autor

Kajka

Dodano: 2007-02-16 11:52:38

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie