Wyblakła fotografia

...

Kochana siostrzyczko,
Gdzie cię poniosło?
Nasze wspomnienia
Jak kwiatowy pył
Po świecie rozniosło.
Nie ma nas już teraz,
Nas –
Tych dwóch dziewczynek
Czekoladą umorusanych,
Nas –
Dwóch rozbójniczek
Urwisków nieopisanych.
Pozostały wyblakłe fotografie,
Przeciskające się między sobą
Gdzieś w starej szafie.
Jesteś tak odległa,
Ile to już nie ma cię tu lat?
Gdzie podziała się ta
Upaprana farbami olejnymi
Niepoprawna artystka,
Gdzie jej świat?
Zniknęła,
We mgle życia
Zanurzyła się
Aż po czubek głowy.
Wiem, że nadal
Wszystko co cię otacza,
Przybiera wymiar kolorowy,
Nie wierzę,
Że siedzisz teraz w garsonce
Z lekka pogniecionej,
W spódnicy biórowej
Na potrzeby twej posady
Nieco przedłużonej.
Mam nadzieję,
Że szybko się zobaczymy,
Bo wszyscy tu za tobą
Szalenie tęsknimy.
Do spotkania następnego…
Mam nadzieję, że już bliskiego.

...

autor

bez*nadziejka

Dodano: 2005-04-01 16:32:09

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie