Wybór

Do samotności jak do śmierci
potrzeba odwagi.
Do śmierci jak do samotności
potrzeby odwagi

A mnie nie stać by tę odwagę trwonić,
To już nie te czasy.
Nie czekam na gwiazdy by zasnąć,
Nie czekam na wschód słońca by wstać.

Powoli z każdym dniem znikam.
Odwagi ubywa,
Ubywa dróg…

Ani żyć, bo z Tobą? bo bez Ciebie?
Ani umierać, bo strach, bo nicość.

I ja już tylko mogę istnieć

chwili samotności

autor

Syberyjska niezapominajka

Napisany: 2006-09-25 Dodano: 2007-03-25 12:12:03

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie