Wydawało mi się

Z biurka spadł z hukiem porcelanowy słoń,
nadzieja zamilkła, to tylko kot.
Słoń miał trąbę ku górze, na szczęście ?

Usłyszałam skrzypnięcie drzwi
/o tej porze zawsze wracałeś/.
Tym razem to kolejny pusty świt,
budzi kolorem szóstej nad ranem.

Poczułam drżenie powietrza
sądząc że jest Twym oddechem.
Musnąłeś mój policzek, szepcąc:
"nie bój się, już zawsze będę"

Z regału wypadła książka,
musiałeś ją strącić przechodząc obok.
Poukładam je, muszę to zapamiętać
jak całe swoje życie - de novo.

Zaleję poranną czekoladę,
/lubiłeś jej słodki zapach/.
Wezmę więc drugi kubek,
tak jakbyś ... .

autor

izka2609

Napisany: 2015-03-29 Dodano: 2015-03-29 03:10:29

Ten wiersz przeczytano 812 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie