Wygnaniec

Tak słaby mentalnie się mierzy,
odbija się w lustrze zbyt mały
we wszystko naprawdę uwierzy,
harpagon do uczuć powstały.

W pogłosie echem się węda,
w przemianie tęgich już słów,
gdy egzul jedynie jak kreda
na biało wpisany do głów.

Wystrzeli batalion słowami,
tęgich niesionych przez strach
i kradnie życie tonami,
w klepsydrze ubywa jak piach.

Obelisk zakuwa dybami,
pochwyci zbroję vivant.
Nie wróci już więcej słowami,
nieszczęścia wyrazem -grasant.

A item wzniesie duszę zwycięzcy
wbijając chorągiew jag król,
na zawsze wyniosły potężny,
przemianą na mahatma.

Atropos w myśli ginie,
ateusz zwany też tak.
Na zawsze zapomni o winie,
rozwinie swe skrzydła jak ptak...

autor

tandlife

Napisany: 2020-03-08 Dodano: 2020-03-08 12:15:35

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie