Wyjaśnienie
Dedykuje ten wiersz wszytskim samotnym.
Nie potrafię powiedzieć,
nie potrafię wyjaśnić,
ale wiem co czuję,
wiem jak na to patrzysz.
Ta jedna chwila,
ten jeden moment.
Stało się tak nagle,
bez zbędnych wyjaśnień.
Pozwól powiedzieć,
pozwól wyjaśnić.
Przestań już tak,
na mnie patrzyć.
Twój wzrok mnie zabija,
twój wzrok mnie przeraża.
Teraz jedna chwila
stała się wiecznością.
Nie mogę już siedzieć
i tylko się patrzeć.
Muszę powiedzieć
i wyjść z ukrycia.
Odejdź! Nie mogę już
patrzeć na Ciebie.
I słuchać kolejnych
słow pocieszenia.
Bo miłość to głupia gra
bez końca i przyszłości.
Dlatego musze zapomnieć
o Tobie i o wszystkim
co było między nami.
Historia o smutnej miłości bez przyszłości.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.