Wyjście

dla wszystkich z pecetami

WYJŚCIE

Kiedy padł mi komputer
wyszedłem z psem na spacer

Śnieg miał twarz łobuziaka
pobrudzonego sadzą

Drzewa cierpliwie ćwiczyły inklinacje

Natura wykipiała z aporii
i znowu
można było umieścić na końcu sopla
nieskończoną liczbę
roztańczonych aniołów

Żal mi było bezradnej myszki
leżącej wśród szarych zębów klawiatury

Czarna dziura pamięci zasysała mnie szybko
na szczęście
uchwyciłem się smyczy

i tych,którzy kochają psy

autor

puhen

Napisany: 2005-12-19 Dodano: 2006-10-16 09:57:42

Ten wiersz przeczytano 746 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Technologia

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie