Wyjście
Krzysztof(nostra)Kwasiżur - słuszna i cenna uwaga,zmieniłam i dziękuje
Uniosłam powieki
nie zerkam do lustra
szukam czystych źrenic
gdzie słowo rozpala ognisko
niosę wiązkę podeptanego chrustu
każdy ogołocony patyczek
podnoszę z ufnością
bez wizualnej oceny
nie szukam silnych drzew
co osłaniają cieniem złotych liści
i zraszają błogą bezczynnością
idę
mam białe światło
annaG - dziękuje białe światło - sfera duchowa mroźny - co do wiedzy z zakresu fizyki,to Twoja jest aktualna,poczytałam i wypełniłam luki(lubię fizykę),dziękuje
Komentarze (18)
Fajny wiersz, zaś co do białego światła jest chyba
troszkę inaczej. Co prawda z fizyką u mnie kulawo, ale
jeżeli dobrze pamiętam światło białe (a ściślej jego
widmo) to mieszanina od trzech do nieskończoności barw
prostych (czyli długości fali świetlnej). Nie mniej
wiersz interesujący, a co do mojej uwagi - co tam
krecik taki jak ja może na ten temat wiedzieć :)
Pozdrawiam
Tytuł deprymuje odbiór dzieła (wiersza, książki,
obrazu) więc należy bardzo mądrze i roztropnie go
wybierać.
Tu mamy utwór mądry, refleksyjny, skłaniający do
podjęcia przez czytelnika własnych odpowiedzi.
Jednak tytuł iście kabaretowo - groteskowy.
Tak właśnie tak ....to białe światło...to znak
wskazówka...pozdrawiam
przeczytałam kilka razy... świetne metafory :-)
;-)
nie szukam silnych drzew
co osłaniają cieniem złotych liści...:)
....warto budzić pragnienia...w sobie samym szukając
siły...tej duchowej przede wszystkim....;-)))
pozdrawiam białym swiatłem i ...;-))) liści
szelestem...
Zaintrygowałeś mnie swoim wierszem..." idę mam białe
światło"-skalania do refleksji.Pozdrawiam
PIĘKNIE :)))))))
faktycznie zastanawiające, dlaczego białe światło?
warto iść w stronę światła, tam gdzie słowo rozpala
ognisko :)
zawsze warto odczuwać związek z naturą i zachować
czyste spojrzenie Ładnie zabrzmiał:) Pozdrowienia
Chwycił za wyobraźnię i trzyma. Pozdrawiam.
Bardzo intrygujący wiersz... wszak wszyscy zmierzamy w
kierunku białego światła. Pozdrawiam:)
...nie żółte,nie zielone ani czerwone tylko białe...?