Wykłady szalonego naukowca-O...

Oto kolejny wykład :)

"Wykłady szalonego naukowca- O kuchni średniowiecznej".
26.02.2018r. poniedziałek 11:25:00

Szanowni państwo, witam państwa na dwudziestym ósmym moim wykładzie z cyklu, co szalony naukowiec rzecze.

Sesja skończona, przerwa feryjna też skończona, poprawki mam nadzieję pomyślnie zaliczyliście i teraz z nowym powerem zasiadacie w studenckich lożach bezpieczeństwa. Na jednym z poprzednich wykładów poznaliście kuchnię starożytną, skoro dalej żyjecie to znaczy, że jest dobrze i dziś możecie poznać kolejną kuchnię. Rzecz jasna, pójdziemy w temacie po kolei, a więc dziś o kuchni średniowiecznej. No to zaczynajmy, bo moi drodzy myślę, że materiału sporo jest do przyswojenia.


Zacznijmy od podstaw, bo tak jest najlepiej, a więc zacznijmy od podstaw wyżywienia ludzi z średniowiecza. A podstawą dla nich były produkty zbożowe, takie jak: kasze i chleb. Ponadto warzywa, takie jak: kapusta, buraki, cebula, czosnek, marchew, a także rośliny strączkowe, czyli: ciecierzyca, bób, groch. Wystarczy, że kochani zobaczycie do swych lodówek i spiżarek i przekonacie się, że jesteście w średnim wieku, czyli średniowieczni (śmiech na sali). Były też mięsa, jako produkty droższe i stanowiły o statusie społecznym, a więc obecne były przede wszystkim na stołach warstw wyższych.
Wśród tych elit jadano głównie drób i wieprzowinę, a z kolei na dworach rycerskich jadano także dziczyznę. W okresie, zwłaszcza postów bardzo popularne były ryby morskie, zwłaszcza konserwowane i transportowane na spore odległości dorsze oraz śledzie , ale nie brakowało także ryb słodkowodnych.
W owych czasach zwykle jadano dwa posiłki w ciągu dnia, był to obiad około południa i lżejszą kolację wieczorem. Dwuposiłkowe dni były standardem przez całe średniowiecze. Śniadania jako trzeci posiłek spożywali z przyczyn praktycznych ludzie pracujący i tolerowane one były także w stosunku do dzieci, a także kobiet i osób starszych oraz chorych. Wówczas popularne były małe posiłki, a ludzie pracujący często otrzymywali od swych pracodawców niewielkie kwoty, za które mogli kupować niewielkie przekąski.
Jak widzicie moi mili nie było lekko, ja niedawno gdy chciałem zrzucić wcale nie wielki brzuszek i jadłem mniej i trzy razy dziennie to mówili że za mało jem, niezdrowo, bo powinno być pięć posiłków. Oj tam, ja tam w dwa miesiące i może mały okład był 14,5kg straciłem, ale tak o kilka za dużo, ale teraz o cztery kilogramy mam od minimum i jest świetnie.

No dobra teraz chcielibyście poznać jakąś potrawę z owego czasu, a przynajmniej przepis, także usiądźcie wygodnie i notujcie, już podaję dwa przepisy i po nich zakończę te wykład, bo widzę, że feryjny, zimowy czas was nieco rozleniwił (śmiech na sali).
Oto przepis na ciasteczka, pochodzący z XVI wieku z Anglii. Zapiszcie sobie składniki:
jedna szklanka mąki, pół szklanki cukru, szczypta goździków, szczypta gałki muszkatołowej, ćwierć łyżeczki soli, szczypta szafranu, a więc jak widzicie na bogato się zaczyna. Ponadto cztery łyżki miękkiego masła, dwa żółtka, dwie łyżki wody różanej, a więc trzeba nieco się wysilić w pozyskiwaniu składników, no i jedno z najważniejszych składników, a mianowicie jedna łyżka drożdży.
Jak to razem pociaprać*(śmiech na sali), by wyszło coś zjadliwego? A mianowicie tak: mąkę, cukier oraz przyprawy wymieszać, dodać rozdrobnione masło. Potem żółtka, wodę różaną i drożdże utrzeć razem w drugiej misce. Poczym wszystkie składniki połączyć ze sobą i ta wyrobić ciasto. Powstałe ciasto należy rozwałkować na grubość około pół centymetra, to mniej więcej tyle ile zawierają wasze notatki (śmiech na sali) Takie rozwałkowane ciasto należy pokroić na kwadraty, albo romby, jeżeli ktoś jeszcze ogarnia co to (śmiech na sali). Tak pokrojone kawałki, w sumie dowolnej, ale bez przesady wielkości należy ułożyć na blaszce z umieszczonym w niej papierem do pieczenia i piec należy w wcale nie zawrotnej temperaturze 443,15 Kelwinów , kto ma piekarnik w Celsjusza za zadanie domowe ma przeliczyć sobie (śmiech na sali). Czas potrzebny na to, to zaledwie 900 sekund, aż uzyska się barwę złotą.

Widzę, że skrzętnie zanotowaliście, a więc jeszcze jeden obiecany przepis i możecie biec do kuchni. Teraz podam wam przepis na sałatkę warzywną, także z XVI wieku i został opracowany przez ówczesnego włoskiego szefa kuchni. Potrzebne składniki to:
dwie marchewki, dwie pietruszki, chodzi o korzeń, jedna rzepa, oliwa z oliwek, ocen z czerwonego wina, a więc za octem trzeba pobiegać, ponadto sól i pieprz.
A teraz jak to poskładać, a mianowicie pierwsze primo to warzywa należy umyć, ale nie używajcie do tego żadnych detergentów, jeżeli nie ma to być wasz ostatni posiłek (śmiech na sali), zresztą woda sama wystarczy, w niej wystarczająco dużo dodatków się urywa (śmiech na sali). Takie umyte, czyściutkie warzywka, należy dokładnie rozebrać, to znaczy obrać (chichot na sali), poczym należy je pokroić na kawałki. Jakie duże, nie pytajcie, może takie byście je wygodnie umieli umieścić w swych jamach gębowych. Należy je wrzucić na patelnię i smażyć aż zrobią się wam poddane, to znaczy się zmiękną. Potem należy je odłożyć na bok by ostygły, bo wiadomo muszą ochłonąć, są nieźle wkurzone, bo zaraz chcecie je wszamać* (śmiech na sali). Należy je wymieszać, by się nie umiały odnaleźć i nie wiedziały gdzie są (uśmiech), należy je skropić oliwą, wiadomo taktyka zmylenia przeciwnika teraz myślą, że są w SPA, a patelnia to takie solarium. No i po oliwie idzie ocet, wiadomo jakiś taki alkohol, warzywa myślą, że jest biba, na to sól i pieprz, a więc ostro się robi. I tak niczego nieświadome warzywa są przez was konsumowane (śmiech na sali).
Smacznego, wykład uważam za zakończony, zapraszam wszystkich słuchaczy na kolejny, póki co wcinajcie, bo jak widać średniowieczny przepis, zwłaszcza ten drugi, a jakże nam dalej współczesny.

Serdecznie dziękuję i zapraszam ponownie.

autor

AMOR1988

Napisany: 2018-02-26 Dodano: 2018-02-28 08:02:44

Ten wiersz przeczytano 5269 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Bez rymów Klimat Wesoły Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie