wyliczanka

płatkom śniegu

To widok z gwiazd
spowodował na wieki,
żeśmy śmiertelni.

Nie ogień. Nie blask
z już rozpalonych
Atlantyd płomieni.

Więc boję się was
gdy wokół stoicie
we snach pogrążeni.

Zdyszani ciężarem,
krawędzi i mas
palących wam dłonie
krzepnących kamieni.

Więc boję się was
gdy wokół stoicie
od Słońca promieni
ze snów przebudzeni,

że stąd odejdziecie
i już nie wrócicie
po stokroć przeklęci:
wędrowcy na Ziemi.

autor

zawadiaka

Napisany: 2015-07-03 Dodano: 2015-07-03 11:41:22

Ten wiersz przeczytano 1258 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń Okazje Święto Kobiet

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie