Wypiorę pościel...

Bardzo obrazowy, działający na wyobraźnię wiersz...
podkolorowany nieco miłością a nawet lekkim erotyzmem
ale niezwykle delikatny i subtelny aż miło poczytać
jak pięknie można pisać o tym czego dzisiejszy świat
często nie dostrzega o tych gładkich dotykach,
przemyśleniach z "wczoraj" i o prawdziwym
uczuciu...ulotnym ale jednak nie nazywając go "szybkim
numerkiem"

swietny! szkoda, ze nie moge oddac wiecej glosow:(

Świetny wiersz. Ciekawe metafory. Zwłaszcza "samotna
wśród tłumu" brzmi tak blisko. Rymy dopracowane, lekko
brzmiące. Bardzo dobry wiersz.

może czasem lepiej nie prać i zostawić wspomnienia i
swoje pragnienia w tym miejscu w jakim są :)

cudowna metaforyka... kobieca liryka... i magia
języka...

może nie prać, a zanurzyć się we wspomnieniach i wciąż
czuć ich zapach...?to też jest jakiś sposób , gdy jest
smutno...wiersz bardzo ciekawy i bardzo ładnie
napisany.

ale to chyba nie takie proste wyprać?

Bardzo dobry pomysł i wykonanie tego wiersza. Naprawdę
ma w sobie "coś".

nie wiem czy pranie pościeli pomoże zmienić sny,
wiersz pięknie napisany, leciutko:)

wyprac przezycia hmm tego jeszcze nie robilam a moze
trzeba moze pomoze?

ładny, trochę melancholiny wiersz, niecodzienne
metafory...ładnie napisane

Ubrałas swoją pościel w piękne koperty poezji,
gratuluję pomysłu i wykonania.

Ach te wieczne myśli. Próbujemy się przed nimi zamknąć
bramą snu a i wtedy potrafią nękać. Dużo tej
melancholii w wierszu.

Ja bym zostawiała tę pościel, bo przecież ma zamiast
bakterii wszystko to za czym tęsknisz co noc. Wiersz
bardzo melancholijny.

Ładny, melodyjny wiersz o dopracowanym języku. Świeży
liryzm.