Wypoczynek

Teraz, gdy właściwie zrozumiałem, że wszystko jest możliwe, piszę:

siedząc wpatruję się w oczy tak wielu
nic nie ugasza, wycisza
możliwości szaleństwa śpią, wola nie znajduje ujścia, wejścia, rozproszenia, zatrzymania
w tunele zmysłów wciągnięty
dziecko, kot, nóż, ona, więź energetyczna
krucha powierzchnia
dlaczego nic nie zrobię

szukam zwierzeń, szukam orgazmu, szukam mordu i czułości
będę kołował, nie mogę wyjść ani wylądować
na drzewach, na dachach, na tafli wody
jak zwierzę, jak ptak
bez spadochronu, koła, łodzi ratunkowej
opadnięcie lub lot, gdzieś indziej
w sobie i poza sobą się równoważy
spokój cień słońce

mucha usiadła na szklance, czyści piórka
im więcej dusz i kolorów tym gorzej
wciągają mnie studnie wielu głów, wielu rzek -
jako wyklęty i obcy, bo w przerażeniu - stanie odkrytych wielu możliwości
poza sobą tunelami zdążam do próżni pyłku, ważek, drżenia powietrza z gorąca
sublimacji światła wieczornej awantury i bezsenności

Te rzeczy są trochę poza czasem, ale trochę to już nudne
Skończę konsumpcję - aktywność uspokajającą w ciągłym przepływie
Ona nie uściska, nie wysłucha
Opadnę w siebie lub opuszczę lokal
Nie ma innego wyjścia
bracie przechodniu

autor

Belamonte

Dodano: 2011-09-18 12:54:21

Ten wiersz przeczytano 1095 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie