wyrok

dla Bożenki

Świat się zatrzymał
Pusta ziemia nic więcej dać Ci nie może
blasku słońca koncertu ptaków
tańczących pszczół na dywanie kwiatów
i wierzby z brzózką splatających dłonie

Za oknem noc tylko gwiazdy z księżycem
szepczą modlitwę

Przyjmujesz wyrok z pokorą ale też smutkiem.
Nie obrażasz się na Boga
nie krzyczysz
nie teraz
za wcześnie
nie zdążyłam
Powtarzasz jedno pytanie
dlaczego
Żyłaś skromnie przeżyłaś w swoim życiu
niejedną nawałnicę niejeden dzień był
smutny i przerażał
Wiedziałaś jednak że każdy z tych dni
Bóg w dobro przeobrażał

Chciałaś tylko spełnić życiowe powołanie
kochałaś i chciałaś być kochana
Wizerunek Jezusa przez Ciebie wykonany
w nie jednym domu będzie uwielbiony
Teraz
Modlisz się za wszystkich a wszyscy za Ciebie

Swoim cierpieniem
ewangelizujesz i piszesz testament
dla pokoleń
Wskazujesz drogę przy Bogu
rodzeństwu i ich dzieciom
Uświadamiasz sens istnienia
i pokuty
Patrzysz zdziwiona ilu masz przyjaciół
jak rozkładają parasol miłości
na klęczkach
współuczestniczą w cierpieniu
trwając do końca
-
Wciąż powtarzasz
Nie zostałam opuszczona

Dowiedziałaś się w ostatnich
chwilach gasnącego życia
Jak byłaś kochana

Usnęłaś w objęciach Boga
Niechaj łzy nasze ku Twojemu słońcu płyną

Żegnaj Bożenka

autor

m.m

Napisany: 2019-08-14 Dodano: 2019-08-14 08:55:48

Ten wiersz przeczytano 1280 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Śmierć Okazje Chrzciny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie