wyrwa czasoprzestrzenna
czemu wciąż czuję
wyrwę czasu ….
czemu wciąż biegnę
za kimś i za czymś ,…
czemu wciąż zachowuje się tak
jakbym chciał coś nadgonić ….
czemu wciąż zachowuje się tak
jakbym chciał coś uzupełnić ….
przecież [pozornie]
niczego mi nie brak ...
to czemu…
Warszawa, 5.08.2017
autor
Tomasz Rudnicki
Dodano: 2017-08-07 07:38:21
Ten wiersz przeczytano 248 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Też tak mam, a może to pewnego rodzaju samotność?
Taka nasza natura, czagoś nam wiecznie brak i
biegniemy, biegniemy do ostatniego oddechu...
pozdrawiam
potrzeba poznawania i doskonalenia się...?