Wyrwane z kontekstu

Pogaduszki przy kawie

Ania- Porozmawiajmy o przebaczeniu.
Ja- OK, możesz nadawać.

Ania- Jak ty postrzegasz przebaczenie,czy ono jest świętą myślą Boga, czy bardziej ukazaniem szpetoty charakteru osoby, której zamierzasz przebaczyć?

Ja- Sądzę, że bardziej jest zamiarem zawierającym w sobie oba określenia.
Przede wszystkim należałoby wiedzieć, czy dana osoba potrzebuje przebaczenia, czy nie. Zamiar nie może stać się nachalstwem,bo wywoła złośliwe demony, powinien raczej przyciągać dobre wróżki. Trzeba pamiętać, że mając wolę przebaczenia często wraca się do przeszłości, czyli do meritum winy. Zaczynasz nazywać ówczesne problemy po imieniu tym samym w dużym stopniu ujawniasz brzydkie cechy charakteru osoby, której ponoć masz przebaczyć.
I tu należy być bardzo ostrożnym,bo słuchanie wywodów tego typu nigdy nie jest przyjemne.
Samo przebaczenie jest pasmem drogi dwukierunkowej, przebaczając innym, przebaczasz również sobie, a więc pozwala ci ono pokonać własną niedoskonałość.

Ania- Czy można żyć uważnie unikając błędów, niepotrzebnych zadrażnień?

Ja- Tylko częściowo, ponieważ w tej sferze życia(tak jak w każdej) nie ma ideału. Widzisz, świat zawsze będzie skrzeczał pospolitością.

Ania- Powiedz mi, kiedy dla ciebie przebaczenie jest najtrudniejsze?

Ja- Wtedy gdy dotyczy osób bliskich, ale to temat na inną rozmowę.

autor

Pani L

Napisany: 2018-03-13 Dodano: 2018-03-13 09:46:04

Ten wiersz przeczytano 1064 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie