wyrzut

Kolejny raz wyrzucony w otchłań zapomnienia
W śmieci których smród przenika mnie znów
Gdzie kolejny raz nie zaświeciło słońce
W mroku mgły poszukuję swojego ja
Utracona osobowość ma chowa się
Przed bólem, przed krwią jakie z niej wyciskam
Wiele czasu minie nim znów odnajdę ją
Jeszcze więcej nim opadnie mgła
Lecz smród zostanie, go pozbyć się nie da
Dzięki niemu nie zapomnę, choć niepamięć ogarnie mnie
Chciałbym wzlecieć jak ptak ponad chmury
Chciałbym jak ptak srać na ten ch***wy świat
Gdybym tylko umiał się zmienić
Mam dosyć bycia sobą, mam dosyć bycia…
Chcę uciec stąd choć na chwile
Schować się gdzieś i nie czuć już nic
Jest mi źle, jestem sam. Czemu? K**wa!!!!
Nie potrafię się cieszyć, szukam miejsca dla siebie
Nie ma takiego, które przygarnęło by mnie
Jestem skazany na niedolę i fałsz
Bycie sobą przeraża mnie
Moje życie olewa mnie lecz serce każe walczyć
O każdy dzień, ja mam dosyć, ja pier***e zostawcie mnie…
Chcę znowu żyć, chcę nie mieć problemów
Tylko tak nienaturalnie mieć się do kogo odezwać
Płakać k**wa to nie problem nawet teraz wylewam łzy na papier
Jestem żałosny czuję swoją słabość, znam swoje błędy
Niech ktoś mi powie co jest nie tak
Ja kocham żyć, ja kocham kochać to takie przyjemne uczucie
Kochać to piękna rzecz choć czasem gorsza jest niż śmierć

autor

dzieluspunk

Dodano: 2007-08-13 11:28:00

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie