Wyścig

Niepełny wdech i ucisk w piersi,
Spojrzenie na tłum, nadzieja wiara i lęk,
Trzy uczucia łączące jedna całość.
Wszyscy ludzie teraz są jacyś mniejsi
A ja, pan swego losu przemierzam pęk,
Niezmierną, nieznaną długość.
Przemierzam czas i pokonuje go,
Już dawno po starcie, biegnę, wyprzedzam,
Nagle ból niezmierny przechodzi po
Ciele mym zgrzyt, pisk, przerażenie,
Leżę nie ruszam się...odchodzę...

autor

Biała Lilia

Napisany: 2006-10-22 Dodano: 2006-10-22 15:56:07

Ten wiersz przeczytano 636 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie