Wyścig
Widzę ludzi
w ciągłym pośpiechu,
i ja pośród nich
ciągle gdzieś biegnę,
czy dogonię ten etap
i samą siebie.
Wyścig z czasem,
lecz gdzie jest meta?
Goniąc życie,
byt nam ucieka.
Żeby ta chwila,
choć chwilkę na
każdego chciała
poczekać.
autor
Ola
Dodano: 2013-09-13 06:22:58
Ten wiersz przeczytano 1916 razy
Oddanych głosów: 66
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (46)
Każdy się spieszy nim,cos zauważy jest już za
późno..często tak bywa..pozdrawiam raz jeszcze.
Każdy się spieszy nim,cos zauważy jest już za
późno..często tak bywa..pozdrawiam raz jeszcze.
Też napisałam wiersz 4 lata temu pod Tytułerm"pociąg
życia" może jest troszkę inny ..kiedyś go
wstawie.Pozdrawiam Ciepło OLu.
Nasze życie to jak wyścig z czasem. Pozdrawiam :)
Ładnie.Pozdrawiam.
Pięknie dziękuję za komentarze, Dobranoc
Dobranoc!
Miły snu zaczątek - wierszowany początek
Olu ja wrocilam z pracy I zamiast co zrobic to wiersze
czytam,kolorowych snow zycze
Pozdrawiam Halinko.
fajny-pozdrawiam serdecznie
Ale takie jest życie. Niedawno przyjechałam z pracy i
ta ciągłą bieganina. Dobranoc
:))) to smutna perspektywa codzienności. Buziole!
eremi i tu masz rację. Tak mi też mówią w pracy,
roboty nie przerobisz:):). Pozdrawiam
Czasu się nie dogoni, więc trzeba go szanować.