Wysmukłe wiersze
Wysmukłe wiersze
Taki podobny do marzeń
staje się poeta
gdy w cieniu rozłożystej gruszy
w niezrozumiałym szepcie
pszczelego języka
pochyla głowę nad potokiem słów
Litanie zakochanych
płyną z nurtem rzek
okrzyk nocy rozdziera ciszę
a sny uwięzione
w niespokojnych dłoniach
trzepoczą skrzydłami motyla
W ciemnościach nocy
gwiazdy odbijające się w jeziorze
wydają się o wiele większe
niż na martwym zimnym niebie
Wówczas to umarli proszą o wiersze
wysmukłe
strzeliste
sięgające srebrnych błysków gór
błękitnej podłogi nieba
Manuel del Kiro
autor
Manuel del Kiro
Dodano: 2018-06-22 20:22:15
Ten wiersz przeczytano 957 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
szept niezrozumiałego, pszczelego języka poezji
pozostanie ponadczasowy... zamieniać się będzie tylko
miejscami z innymi głosami poezji...
Bardzo sympatyczny wiersz, pozdrawiam :)
Ładnie.
ładnie :)
Florian Konrad- nie przesadzasz z tą egzaltacją?
Proponuję zajrzeć do Herberta, Zagajewskiego czy
choćby do Barańczaka.
Rozbudzasz wyobraźnię czytelnika.
Metafory ubarwiają przekaz ubierając go w poetycką
formę..
Pozdrawiam.
Marek
"szept pszczelego języka", sny trzepoczące skrzydłami,
wiersze strzeliste....ja bym nie nazwała tego
egzaltacją( to do Konrada Filipa) tylko subtelną
metaforyką. Zastanawia mnie tylko motyw umarłych
proszących o wiersze. Na szczęście w poezji
interpretacji może być nieskończenie wiele...
poeta zawsze z głową w jeśli nie w chmurach to choć w
słomkowym kapeluszu
zawadza nim o grusz gałęzie leząc do słonecznego
cienia ze stoliczkiem i kawą na mleku pisaną
nad nim płyną gałęzie co to chmury je porwały wlokąc w
stronę stawu tam się
odbiją i wrócą do nieba
właśnie o nie jaskółki zawadzają co jak bombowce
komarami obciążone lecą do rodzinnego chlewa
w który swe dzieci do ścian śliną przylepione kryją bo
tam domki swe wiją
Metaforyka i płynność wiersza zachwyca. Spokojnej nocy
:)
Zatrzymał mnie ten wiersz....
właśnie tą zarzucaną we wcześniejszym komentarzu
egzaltacją ze szczyptą fikcji i fantazji.....
czyż nie o to chodzi w poezji?
pozdrawiam:)
Z przyjemnością przeczytałam :-)
Ładne frazy, ale ta egzaltacja... nie żyjemy w 1900
roku...
Ładny i fajny wiersz;)pozdrawiam cieplutko;)
ładnie i ciekawie o poezji
Cudowny wiersz.
Z przyjemnością poczytam więcej.