wyspa cz. II

dzikich spojrzeń ciąg dalszy,
oblegają mnie ze wszystkich stron...
z ledwością podnoszę oczy...
patrzę, boję się ich spojrzeń...
nagle...
zieleń jego wzroku mnie uspokaja...
wpatruję się w niego jak dziecko,
z jego twarzy promieniuje to, czego ludziom w moim otoczeniu brakuje...
brakuje im radości życia...
bycia sobą...
tajemniczy tubylec podchodzi do mnie,
delikatnie kładzie dłoń na mych włosach i wciąż patrzy...
kilka spojrzeń...
dotyk i już wiem...
zostaję tutaj na zawsze

"dłoń, która daje do zrozumienia: nie jesteś sam łagodny gest, który mówi: możesz pozostać takim, jakim jesteś"

autor

anioleczek2005

Napisany: 2005-09-20 Dodano: 2005-09-20 15:48:20

Ten wiersz przeczytano 658 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie