Wyznania

Poezjo, karmicielko dusz
Oddaj pokłon Panu niebios, lądów, mórz
Panu serca czystego
Od złego wybawiającego.

Pragnę radować się, w Panu
Kochać Jego Miłością
Do końca ufam Jemu
I Jemu daję, życie z radością.

Z każdym dniem, daję swą rękę,
I idę, z Nim, Jego drogą.
Kocham całą sobą
Dziękując za Jego mękę.

To tajemnica niezmierna.
Taka Miłości pełna
Dzban mój wciąż przepełnia
I miłuje ludzi - tak jest miłosierna.

Pragną głosić tę pieśń
I Panu oddać chwałę, cześć
W ciszy pokornie Jego słuchać
Słów i do szaleństwa kochać.

Koniec studiów.

autor

violam

Napisany: 1990-08-16 Dodano: 2008-06-26 10:14:25

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie