Wzgórze pozytywnych łez

mała, widzę, że ten świat uczynił Cię smutną Niektórzy ludzie potrafią być źli Rzeczy, które robią, rzeczy, które mówią,

Rozpaliliśmy ogniska w naszych sercach gdy ludzka zawiść zazdrościła nam naszej miłości ,

Poszedłem na wzgórze gdzie kiedyś tańczyłaś w deszczu pozytywnych łez,
Chciałem zatrzymać te piękne chwile by nie uleciały wraz z moim życiem,

Półnaga dotykałaś swojego ciała bawiłaś się zmysłami obcych ludzi.,
Zdziwionych oszołomionych Twoją odwagą w słowa nigdy niewypowiedziane,

Słońce jak pastelowy kałamarz odrysowało na Twoim uśmiechu chwile czekające na spełnienie,
W pościgu za wykrzyczanymi słowami podniosłaś wzroku ku niebu.

Stałem w cieniu mojej krwi która skapywała by obmyć nasze ciała,
Potargane snami i przeszłością,

Poprosiłem Cię o łaskę padając na twarz,

Wybaczyłaś?

Ale mała ja obetrę te gorzkie łzy Ja odgonię te niespokojne obawy które zamieniają twoje niebieskie niebo w szare

autor

jaszczur

Napisany: 2011-05-02 Dodano: 2011-05-02 11:33:44

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie