Wzniosła jesień wiosnę

Gorące lato, sukienka kusa, wspomnieniem omdlewam
Zły los sprawił, że się na niego srogo gniewam
Na papierze tworzę kształty jest boskiej postawie
Pozostało piękne marzenie o niej, która była na jawie

W mojej świadomości jakby z za chmur ona wypływa
W milczeniu stoję cieniem jak jesienne kasztany
Powstają pod moją ręka barwne jej twarzy obrazy
Jesieni, złotem kusząca, czy jest samotnie szczęśliwa

W bezlistne drzewa fala ciepła jesienią przepływa
Płynie jak rzeka od źródeł, od przełęczy z gór dalekich
Słońce listopadowej jesieni moja twarz zlotem opromienia
Poznana w letnich szuwarach, tęsknie a jej tutaj nie ma

Pożegnanie, miedzy nami przepaść niezgłębiona
Przysięgi, zapewnienia miłości po pucharu brzegi
Tańce wśród trawy łąk, była dzika miłość szalona
Samotne spacery, wspomnienia, odległość nas dzieli

Wśród najwyższych upojeń , są we mnie nieustępliwe
Maluje swoja miłość, opaloną twarz w letniej sukience
Dziś nad moja głową listopadowe białe smukłe chmury
Malowaną twarz umieszczę w nich, ujrzę jej oczy w lazury

Autor:slonzok-knipser
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2012-11-15 Dodano: 2012-11-16 06:16:27

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie