Wzruszenie...

Słońce
któreś na niebie
dla wszystkich
przecież jednako
zamknij
na chwilę swe oczy
nie chcę
żebyś widziało
jak spadam
piorunem na ziemię
tuż obok
Pomnika Miłości
by wspomnieć
to co zdradzone
przypomnieć
z czego zrodzone

ależ

tak

to walc
skąd wziął się
tutaj ten walc
gniew się we mnie
zapalił i zgasł
i naglem tak
miast pioruna
małą łezką się stał
która znikąd
i nikt nie wie jak
spływa cicho
po twarzy
ot tak
ot tak

Przepraszam,jeżeli kogoś uraziłem usuwając stąd swoje straszydła... Zapomniałem,że one tak naprawdę nie należały już do mnie... Część z nich wróci tu na pewno,by jeszcze raz poddać je Waszej ocenie. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za Waszą obecność:)

autor

krys.

Dodano: 2007-04-12 16:45:56

Ten wiersz przeczytano 681 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie